Het busje van Sint-Rafaël in Gent heeft de geest gegeven. Een streep door de rekening van Shauni, Mastan, Dimitri en nog heel wat cursisten die er een opleiding volgen. 

Sint-Rafaël is een opleidingscentrum voor mensen met een visuele beperking. Wie blind of slechtziend is, leert er zelfstandig zijn huishouden doen, koken, de witte stok gebruiken, de computer gebruiken, braille lezen, enz. Ook sport, beweging, creatieve vakken en kunstbeleving staan op het programma. De lessen gaan door in kleine groepjes. 

De school gebruikt dagelijks een minibus om naar het zwembad, de sportzaal, een bezoekerscentrum, een museum, een tentoonstelling, een event te gaan. Nu het busje stuk is, moeten vele activiteiten geschrapt worden en zijn de blinden en slechtzienden genoodzaakt om op school te blijven. Juist die personen die door hun handicap in hun mobiliteit beperkt zijn dreigen thuis geïsoleerd te raken. 

Lees hieronder enkele getuigenissen: 

Shauni: "Mijn zwemles valt in het water" 

Ik ben Shauni, 23 jaar en ernstig slechtziend. Ik wil leren zwemmen omdat dit één van de weinige sporten is die je als blinde of slechtziende zonder problemen kan doen. Maar je moet natuurlijk tot aan het zwembad geraken. En alleen lukt dit niet. Daarom volg ik zwemlessen. Met het schoolbusje gaan wij wekelijks naar het zwembad. Nu is ons busje kapot en omdat er geen centen zijn om een ander busje te kopen, valt mijn zwemles in het water ... Mag ik a.u.b. opnieuw gaan zwemmen? 

Mastan: "Forfait voor torbal" 

Torbal is een balsport voor blinden en slechtzienden. Ik ben Mastan, 56 jaar en fervent Torballer. Het is zowat de enige teamsport voor mensen met een visuele beperking. Normaal gaan wij met de school wekelijks torbal spelen onder begeleiding van de sportleerkracht. Wij rijden met onze minibus naar de sportzaal. Te voet of met het openbaar vervoer en één begeleider lukt dit niet. Maar nu ons busje forfait gegeven heeft, ligt ook de torbal stil. Mag ik a.u.b. opnieuw gaan torballen? 

Dimitri: "Museum wel toegankelijk maar niet bereikbaar" 

Dimitri vertelt: toen ik enkele jaren terug volledig blind werd, viel mijn leven in duigen. Ik zat diep in de put maar ben eruit geklauterd en ontdekte nieuwe interesses: vlechten, kunst, creatief zijn. Musea doen meer inspanningen om hun gebouw en collectie toegankelijk te maken voor mensen met een visuele beperking. Maar het blijft wel moeilijk om er zelfstandig naar toe te gaan. Gelukkig kunnen we met ons schoolbusje af en toe een bezoek organiseren. Totdat het busje stil gevallen is. Toen zijn ook de bezoeken stil gevallen. Mag ik a.u.b. opnieuw van kunst genieten? 

Zoals u leest is de nood groot en doen wij een oproep om mee te werken aan dit samenwerkingsproject.